Atatürk Caddesi
ey yağmurlu caddeler
beni anlamıyorsunuz sizdemi!
dudağımdaki onca dilekler
hani ağustos akşamları
hani epeyden beri
heyecanla geçerim atatürk caddesinden
gözlerim seni arar
sıyrılıp eski sevdaların gölgesinden
titrer inan sıtmaya tutulmuş gibi bedenim
yine yoksun yine yoksun
beklemek nafile
beklemişim neye yarar
oysa ümitle yolunu gözlemelerim
öyle umarsız duruşum sağanaklar altında
sürükler beni gözlerine gözlerim
ilk günden imkansızlığı avuçlamış ellerim
hasretin gezinmekte damarlarımda
ah yokmu şu atatürk caddesi
şu ağustos akşamları yokmu
en kuşkulu anlarımı yaşarım
sessiz çığlığıma karışır şehrin buğulu sesi