Şimdiye dek kimse yazmaya yeltenmedi bu şeyi,
Ve fakat biliyorum ara sıra içimizden
Büyük adamların ruhlarının nasıl geçtiğini,
Ve kaynaşmışız onların içinde, ve sadece
Ruhlarının yansımaları değiliz bizler.
Böylelikle Dante'yim ben bir ara
Ve bir Francois Villon'um, baladların efendisi ve hırsız,
Yahut öyle kutsal kimseler olurum ki, ismimin karşısına
Dine küfretti yazılmasın diye, bunları yazmamam gerek;
Bir anlıktır bu ve geçip gider alev.
Sanki tam ortamızda yarı saydam bir küre
Korlaşır, erimiş altın, işte o “Ben”im
Ve bunun içinde bazı endamlar aksettirir kendilerini:
İsa, ya da Yuhanna, yahut kanaatkar Floransalı;
Ve boş uzay üstüne
Bir endam konulmamışsa,
Bırakırız o zaman büsbütün varlığımızı bir süreliğine,
Ve bunlar, Ruhun Ustaları, sürdürür yaşamayı.