Evrim Evrensel - Yörük Emine

Feryat figan edip sızlanma gönül,
Sükünet içinde bekle de sabret.
Seheri uykudan uyandırdın bil,
Zar ediyor bülbül ve sende kahret.

Susup kal, olmadan aleme rezil,
Aşk yolu dikenli, zahmetli dir bil.
Bülbülü susturma ki solmasın gül,
Yaran otuz dokuz, bununla kırk et.

Uğruna baş koyduğun yarin zalimce,
Yanıp dolan da dur yanık halince,
Kabuk bağlar yaran vakti gelince,
Gizle gözün yaşın içine akıt.

Ilgıt ılgıt akar yaramda kanım,
Gizli gizli ağlar, sızlıyor canım.
Mekan tuttu baykuş bu canı hanım
Aşk atını da bir köşeye park et.
Kalbin durur ise damar atar mı
Gerçek seven birbirini satar mı
Aşk balına yad'el tuzun katar mı
Eden bulur derler, öyledir elbet.

Sen satıcı olma,o seni satsın.
Aşkın kitabında varsın, lügatsın,
Olmaz olsun böylesi yere batsın,
Gelir bulur seni yeter ki hak et.

Ve böyle buyurdu yörük Emine,
Bina inşa olurmu çürük zemine,
Sevgi bilmezleri sevmek neyine,
Yassın tutup bekle, bununla fark et.

Evrim Evrensel der cahili pirdim,
Kulağı sağırdım, göz görmez kördüm,
Gidip de bilmezin gönlüne girdim,
Gücün yetiyorsa geriye çark et.