Evrim Evrensel - Şerefsiz

Kırdın,döktün, yordun, hep azarladın,
Sattın çarşı, fuar hep pazarladın,
Dünyayı başına yıktın darladın,
Gitti senden şeref, kaldın şerefsiz.

Onun kadar taşlar başına düşe,
Kaybettin, peşine düş, koşa koşa,
Kuzgun işi konmaktır mundar leşe,
Bitti şeref sende, kaldın şerefsiz.

Her hane dolaştın, her kapı çaldın,
Vermeyi bilemez doymadan aldın,
Arayı arayı layıkın buldun,
Netsin şeref sende, kaldın şerefsiz.

Bedava geçinmek idi emelin,
Kolayca yaşamak aslı hayalin,
Hak hukuk ne gezer, çalmakta elin,
Garip gurebadan çaldın şerefsiz.
Gelinler kirlettin, kızlara kıydın,
Ar ile namusu saldın koyverdin,
Aç gözün doymadı, nefsine uydun,
Anan avradından buldun şerefsiz.

Her temizi, her pakı kirletip attın,
Çıkarın uğruna ne dostlar sattın,
Kan emerek malına ne mallar kattın,
Sonunda belanı buldun şerefsiz.

Yüzüne tükürsen, yağmura sayar,
Sapa gezer, doğru yok, çamura banar,
Binbir surat onda hep yanar döner,
Fırıldak az kalır, döndü şerefsiz.

Evrim Evrensele şerefsiz kızar,
Şimdi olmuş araştırmacı yazar,
Emekte hakkı yok, hep yazar bozar,
Kalemi bir yerine koydu şerefsiz.