Evrim Evrensel - Fatma

Hayat pınarının başında mıydın?
Ecel şerbetini içerken Fatma.
Esmer mi,Kumral mı,sarışın mıydın,
Kına yakıldı mı göçerken Fatma.

Sevmiş miydin? varmıydı sevdiğin,
Takıp telli duvak,yaptınmı düğün,
Yaşarken oldumu sefalı günün,
Boyuna ak kefeni biçerken Fatma.

Dikilip taş oldu başa oturdu,
Dinlerken derdini hali beterdi,
Gama saldı beni eleme götürdü,
Çığ düştü çığırıma geçerken Fatma.
Donuk bakışları,benizi solmuş,
Ala gözlerine topraklar dolmuş,
Kabrinin üzeri nergiz gül olmuş,
Aslen sümbül müydün açarken Fatma.

Mezarı başında sanki bakıyor,
Türlü türlü çiçek açmış kokuyor,
Gözlerinden yaşlar yağmur döküyor,
Mezar toprağına saçarken Fatma.

Cevap verdi bir bir,biraz ürkekçe,
Yeşiller içinde elvan çiçekçe,
Sevda kurbanıyım dedi yürekçe,
Bivefaya kalbimi açarken Fatma.