Evrim Evrensel - Ben Şiir Yazmadım

Ben Şiir yazmadım,
Yanıldı, yazdığımı sananlar...

Yedi tepeli şehrin,
Tepelerinden birinin zirvesinde oturarak,
İlah perisinin gelip çarpmasını beklemeden,
Yaşamımın kara kalem resmini karalamadım,
Seslendirdim sadece...
Aslında şiir yaşadıklarımdı,
Şairler şiir yazdığımı sandı,
Ve de yanıldı.

İhanetleri resmederek,
Yaşanamamışlarımı,
Yarım kalmışlarımı, kare kare,
Kareledim en mazbut yerlere...

Mutluluğu resmedemedim,
Sadece dillendirdim,
Kelime, kelime heceledim,
Cümle, cümle geceledim,
Sevgilerimi dizeledim,
Şiir yazdığım sanıldı,
Yaşamıma vakfolunca da,
Şiir yazdığımı sananlar yanıldı...
Bülbülün güle hasretinin,
Gülü dalında, nasıl soldurduğunu,
Kurda, kuşa yem sevdaları,
Ardına saklayan dağları,
Resmederek seslendirdim,
Kelime, kelime dillendirdim...

Yoluma düşen Çığ'larımı
Gazele mahkum bağlarımı,
Sevda denen insancalığımı,
Ve de o'nu yiyen canavarlarımı
Resmeyleyerek dillendirdim,
Sadece seslendirdim,
Şiir yazdığım sanıldı
Ve sananlar yanıldı...

Ak'la kara'yı ayırarak,
Kel başımı tarayarak,
Battaniye emziren köpeklerin,
Resmini dillendirdim,
Ve de seslendirdim...
Şiir yazdığım sanıldı
Hayatımı öğrenenler yanıldı.
Ben Şiir yazmadım...