Adı yok, yüzü yok bir özlemdi aşk
Her kavuşmada şiddeti daha da artan.
Cihanı kaplaya ummandı sanki,
Çırpındıkça içine alan, nefessiz bırakan.
Bir hayal, belkide rüya kimbilir.
En gerçekçi yerinde uyanılan.
Yok yok, yol olmalı aşk, Kesin
Ezelden beri adımlanıp menzili unutulan.
Sahi neydi aşk?