Ersoy Oktay - Katre

Bu nasıl sevmektir,
Tarif edeyim.
Her türlü korkudan emin,
Bir çiçeği koklarsın derin derin.
Cenneti ayaklarına getiren.
Usulca seni oraya götüren.
Ayağının yere değmesi, boğulduğun anda,
Yada uzanan el en zor anında.

Bu nasıl sevmektir,
Bilir misin?
Bildireyim.
Ezberlediğim ne varsa unutmak,
Boşalan her yere seni doldurmak.
Gelecek hayallere başrol yapmak,
Tüm hatıralarıma izleyici yapmak.

Misket oynarken emanetçi yapıp
İp atlarken bir tarafından tutmak.
Okumayı ismini yazabilmek için,öğrenmek
Her harfi baş harfin yapmak,
Kurdeleyi senin için takmak.
Senle olmayan her anıyı
Silebilmek için silgi taşımak.

Bu nasıl bir sevgidir
Öğreteyim,
Anlatamayacağını bilerek
Ne kadar sözlük varsa ezberlemek
Tüm dilleri öğrenebilmek için didinmek. Yetersizliğine yenilip, yeniden bir azimle.
Yollara seni bana getirsin diye, işaret koymak.
Bir âmâya renkleri, tarif etmek,
Bir deliye felsefeyi öğretmek.
Bir koşu aya gidip gelmek.
Çölde kum tanelerini vuslat
Umuduyla gün yapıp saymak.,
Deli damgası yesen bile.
Ağzınla kuş yakalamak.
Büyüdükçe acizleşmek.
Sadece o mutlu olsun diye
Gülmeyi ahirete bırakmak.
Suyu bulamayacağını bilerek tuz yalamak.
Kullanılmamış söz bırakmamak için
Aklına ne gelirse haykırmak.
Umut biriktirip ayaklar altına atmak.
Sonra onları tekrar yeşertmek,
Killi topraklarda tarım yapmak.
Bir katre yola ömür adamak.
Unutmak için çıldırasıya mücadele edip
Başladığın yere varmak.

Bilmiyorum dünya gözü ile bir daha görür müyüm.
Bunları ezberle diye söylüyorum.
Sensiz her an ölüyorum.
Şimdi dersin diye söylüyorum,
Ölüm ağzına yakışmıyor.
Sana yakışmayanların yanında
Ölüm sönük kalıyor gülüm.