Ersoy Oktay - Eylül

Eylül ağlıyor.
bilinmez hangi hayatlar akıyor,
çamurlu gözyaşlarında.

Sağ gözünden akanlar,
insanlığı boğuyor.

Sol gözü
İstanbul'u çaresi bırakıyor.

Karşıyakaya, nazire ediyor.
Bu yakaya hüzün döküyor.
Geçmişe bakıyor, Şaşırıyor.
Geleceğe bakıyor haykırıyor.

Birden iki doğuyor.
Et tırnaktan ayrılıyor.

Nice kırmızı, ay yıldızlı Fidanlar dikiyoruz toprağa
Toprak kana doyuyor.
İki canlı tazelerin, annelerin
yaşı yarışıyor, Eylül'le

Eylül ağlıyor
Anneler ağlıyor.

Ne olacağını biliyor Eylül.
Su değil, kıpkırmızı kan ağlıyor.
Gökler kapkara ama,
bulutlar güneşe Açılım yapıyor.

Sağırlara gök gürüldüyor,
Körlere şimşekler çakıyor.
Nemrutları Çaresiz bırakıyor.
İntikam alıyor.
Eylül Ağlıyor.
Ağlıyor, ağlıyor,ağlıyor.....