Ersoy Oktay - Bahar

Kaybedilmiş aşklarla, dostluğun,
hiçbirşey de mana bulamadığı
bu kahpe dünyada.
Çare bulunmaz dertlerle savaşır gönül.
En yakın dostun alır da seni,
Atar, kimsenin bilmediği bir dağda
Işık vurmayan karanlıklara…
Yok, oluştur yaşadığın
her var olmaya çalıştığında....
hiçbir yere ulaştıramaz olur,
İhanete uğramış ayakların,
Saplayıp gözünü karanlığa
Açacakken gözlerini;
Gözbebeklerin kapanır, göremezsin.
Zemheri olmuştur yalnızlığın, alışamazsın.
Çok sevdiğin sahte dünyada yalnızlıktır yaşadığın.
Sevmek mi önemli sence?
Bu hınca hınç zaman içinde
Sevdiklerinle ölebilmek mi? Ayrılıklar mı önemli sence
Ayrılıklarına yanmak mı?
Zamana ne dersin
Yıllar gölge gibi peşinde
Sen mi önemlisin yoksa...
Senden sonra var mı?
Yaşamamışsın, anlıyor musun?
desem.
Anlamazsın!
Hayat ritminde güzel, kaçırma….
çünkü,
Başka sefer yok

Bak şimdiiiii
Gelme üstüme bahar.
Sanki eski, çocuksu, halimi getireceksin bana.
Sen benim Hatıralarımı, suladığım bahçeye
ancak rahmet olabilirsin.