Erol Uraz - Diriliş

Diriliş
Şehir beşik olmuş sallandığım geceye
Geceler ıstırabıma ezeli mekan
Mekanım cennet olsa ne yazar
Bir yarasa sessizliğiyle boynuma kaderi kondurur
Yazar en kara kalemiyle yazan,
Sitemim, kendi kanımı dondurur.

Dişleriyle çizerken kader yolumu başa
Düşürür hayatın kayalıklarına
Dermanı çıyanın kimyasında aratıp bana
Gül diye sokar böğürtlenin dikenli kollarına
Sonra yaşa der, yaşa....

Yaşarsın elbet, gelecekse başa Yazın taşı çatlatır yaslansan taşa.

Oy ömrüm...!
Bir daha böyle bedbaht olmayacaksın sana söz
İmrenerek bakacak, sana bakan her göz
İçip aşkın şerbetini Mecnunun inadına
Kusacağım içimdeki zifiri, gecenin son karanlığına
Şafakla yeniden doğacağım
Biiznillah bu kaderi,
Yeniden yazacağım.

Oy ömrüm...! Sana söz...
Leylayı çıkarıp şehrin çölünde
Vuslata ermek var sevda gölünde.