Erkan Kök - Umursamaz Olmayı Öğret Bana

Umursamaz olmayı öğret bana.
Sevmemeyi, sevilmemeyi,
Hatta hiç sevişmemeyi
Unutmayı öğret.
Gittikten sonra nefes almayı öğret.

Kalbime kilitlenmişsin, sökemiyorum yerinden.
Kolay unutabileceğimi mi sandın senin gibi?
Yok, olmaz, unutamam.
Silemem.
Henüz gözyaşımı dökmeden, ölüp ölüp dirilmeden…

Bu kaçıncı sabahı uykusuz görmem bilmiyorum.
Sadece sesini duymak istiyorum bir yerlerden.
Derman olur işte bana.
Bu kaçıncı söndürdüğüm sigara?
İçime çekip çekip üflediğim,
Sonra da söndürdüğüm…
Kaçıncı ‘'bu son'' demelerim?

Umursamaz olmayı öğret bana.
Hiç yokmuşsun gibi,
Hiç umut vermemiş gibi…
Her karanlığın bir sonu varmış.
Bak işte, gecenin de var bir sabahı…
Her an gelirsin, ararsın, seversin diye
Gözümü bile kırpmıyorum,
Kalbimi soğutmuyorum gündüz gece.

Belki çok mutlusundur şimdi.
Belki yaşıyorsundur aşkı onunla bununla.
Ben…
Ben değilim işte.
Olsaydım yazabilir miydim bilmem kaç dize?
Acı çekebilir miydim sanki?
Senin yüzün gülsün yine.
Öyle daha güzelsin.

Ben aşkımı kalbime gömdüm.
Kestim umudumu gelmenden.
Aylar geçti, yıllar geçti, aşk benden geçti…
Ben aşkımı maziye gömdüm.
Şiirlere, şarkılara, adadım seni.
Haydi! Son kez umursamaz olmayı öğret bana.
Hiç sevmediğin, sevilmediğin,
Hatta hiç sevişmediğin gibi
Unutmayı öğret…