Erkan Kök - Öksüz

Hayatın en zor sınavındaydım ‘'sabretmek'İçimde yitirdiğim ne varsa peşinden ağladım.
Geri dönmemek üzere gittiler sonsuzluğa…
Annem, dedem, aşkım, umutlarım ve dahası
Karanlık gecelerde ışıksız kaldım.
Artık mumlar bile ışıtmıyor odamı, vadesi var.
Öksüz kaldım ben hayatta.
Düşlerim,
Ümitlerim, sevmelerim ve sevilmelerim.
Hepsini kaybettim.
Bu koca şehrin doğası beni yoruyor.
Kaçamıyorum hiçbir yere.
Ne kadar kaçarsam kaçayım geçmişim peşimden geliyor.
Hayatın en zor sınavındayım, sabredemiyorum.
İşte şimdi daha iyi anlıyorum kendimi.
Benim umutlarım vardı
Yaşayacak daha güzel günlerim,
Kalbimi ısıtacak daha sıcak iklimlerim…
Benim annem vardı
Her gece saçlarını okşadığım,
Sabah okula gitmeden kahvaltımı hazırlayanım… Benim dedem vardı
Okuyayım diye bana emek veren,
Aç kalmayayım diye hasta yatağında bile beni düşünen…

Sevdiklerim vardı benim hayat
Şimdi sevgiden öksüzüm.
Her bedene taşıyamayacağı yükü vermezmiş allah.
O kadar acı yaşamışken…
Nefes almak bile mucize benim için.
Sabrediyorum, çünkü bu hayatın en zor sınavı…
Daha çok gencim ben hayat…
Her gece bir gün daha yaşlanacağımı hisseder gibiyim.
Kendimi her seferinde sol yanımdaki hançerle bildim.
Şu an gecenin bilmem kaçı, umurum değil.
Günlerden pazartesi ama benim için acı ertesi…
Dışarıda dinmeyen bir yağmur var.
İçimdeki acılar, bitmeyen, sabredilmeyen yaralarım gibi.
Ben sevgiden öksüzüm hayat!
N'olur, bir kez olsun sen sev beni…