Erkan Kök - Kuruyan Aşk

Kitaplar arasında kuruttuğumuz bir gül misaliydi aşkımız.
Ben kitaptım, sen güldün…
O gün çok mutsuzdum, bana baktın ve ne güzel güldün.
Biliyordum. Biliyordum…
Kuruyup gittiğinde anladım bittiğini.
Sen soldun, kurudun ve…
Ne canlılık kaldı, ne de bir renk.
Oysa öyle miydi bizim aşkımız?
Şiirler gibi güzeldi; ahenk üstüne ahenk.
Ne yazık ki bitti.
Aşkımız sayfalar arasında kuruyup gitti.