Erkan Kök - Birkaç Beden

Kuş konmaz, kervan geçmez bir yerdeyim şimdi.
Kendimi izliyorum.
Kalp atışımı, delice çarpışını dinliyorum en derinden.
Özlemişim ben bu hissi.

Bir Mecnun gibi düşmüşüm çöllere
Aşkın kollarında kendimi kaybetmişim.
Bu aşk sanki bir yerlerden aşina…
Muhtelif bir zamanda kendime gelememişim.
Ne güzel bir duygu oysa…

Saçlarının kokusunda küçük bir fırtına misali savrulmak,
Gözlerinin içine bir mahkûm gibi hapsolmak…
Hiç usanmadan sevmek istiyorum seni.
Bu gece tüm şehri yakmak istiyorum aşkından sebep!

Neredesin şimdi kim bilir?
Hangi ellerdesin,
Hangi tendesin?
Yanımda olsan keşke hayallerimdeki gibi…
Gerçekte olmayanlar gibi…


Olsan sadece benim… Alışamıyorum ki sensizliğe!
‘'Alışırsın'' dediler, yalan söylediler.
İnsan alışmıyor, alışamıyor yokluğa.
Sadece mecburiyetten katlanıyor hayata mütevellit.

Neredesin şimdi kim bilir?
Adın her daim bende saklıydı.
Her zerrenle,
Her hücrenle…
Son sanmıştım seni.

Bilmediğim yollar burası
Kayboldum, yoruldum, sustum.
Daha çok var mı sahi sana?

Ah! Gelemedim…
Yolumu seçemedim…

Neredesin şimdi sevgilim?
Kokun hâlâ burnumda.
Sıcaklığın hâlâ ellerimde.
Fazla uzaklaşmış olamazsın benden, kalbimden.
Olsa olsa birkaç beden…