Erkan Kök - Babamdan Mektuplar 1

Aşkımı anlatmaya yetmez kağıt ve kalemler,
Ne güzel gurbetten gelenler…
Rüya güzel…
Bir de gerçek olsa ne güzel olurdu.
Seni her yerde, her zaman arar, sorarım.
‘'yıldızlar, nerede benim tatlı sevgilim?'Söyleyin bana ‘'yıldızlar, nerede kaldı kuzum?'Rüzgâr cevap vermiyor.
Bu dünya, hepsi yalan
Yaşamak, ölmek…
Hepsi yalan…
Dünya ne güzel!
Bu yaşama hevesini,
Görmedim böylesini, kaybettim.
Hepsini kuşlara sordum.
‘'nerede, ne yapıyor benim biricik sevgilim?'‘'nasıl, iyi mi?'' diye…
Sordum, cevap vermedi kuşlar.
Hepsi sustu, cevap yok.
Sen bile cevap vermez oldun.
Bana mektup yazmaz oldun.
Beni sormaz oldun.
Hasret yaktı beni.
Yeter artık libya çölü!
Yaktın beni…
Dayanmak zor aşka… Seni seviyorum.
Artık yalnızlığa dayanma gücüm kalmadı.
Saçlarıma ak düştü, kahrediyorum.

‘'ben niye geldim?'‘'dünyaya acı çekmeye mi geldim?'Canım sevgilim…
Sen de mektup yazmayınca hep kahrediyorum.
Dayanma gücüm kalmadı.
Kurudum.
60 kiloya düştüm.
Sensiz yaşamak haram oldu bana.
Yaşamak, nefes almak zor benim için.
Her gün, her gece ağlıyorum.
Kaderimiz böyleymiş.
Sen bana bir şeyler yaz artık.
Yoksa allah'a büyük söylemiyorum.
Daha beni göremezsin.
Çöl yutuyor beni.
Hasret beni yakıyor, yeter artık.
Bu sana son mektup…
Yazarsan yazarım, yazmazsan…
Son mektup…
Ağlıyorum, yaktın beni.