Erhan Şen - Akşam Olunca

Ne oluyor, bir türlü anlayamadım
İçim dolup taşarım akşam olunca..
Güneş batar; karanlık sarar dünyayı
Aydınlığı yaşarım akşam olunca..

Gerçeklere mutluluk ,umut katarım
Acı veren gerçeğe omuz atarım
Işık görür ucunda bir yol tutarım
Hayallere koşarım akşam olunca..

Bir zamana toplanır ömrün her çağı
Anıları eşerim akşam olunca..
Hüzünlerin üstüne vurup bıçağı
Yaraları deşerim akşam olunca..

Kabardıkça kabarır sevda denizim
Gözyaşım içe akar; dolar genizim
Duygularım netleşir, solar benizim
Bedenime şaşarım akşam olunca..

Alevlenir ateşi musibetlerin
Fırınıda pişerim akşam olunca..
Ümitlerim takılır bahtın taşına
Kalkar kalkar düşerim akşam olunca..

Gönlümün gösterdiği yoldan giderim
Engelleri koysada kötü kaderim Fikrimin tutsağını azat ederim
Zincirleri kırarım akşam olunca..

Ne ilktir batan güneş ne de son bulur
Başlar başlar biterim akşam olunca..
Ateşlenen tenimde hüznüm kor olur
Buram buram tüterim akşam olunca..

İstedim gönüllere, sevgi ekmeyi
Elbetteki dilemem çile çekmeyi
Talihsiz dünlerime basar tekmeyi
Dertlerimi boşarım akşam olunca..

Kalemim kılıç olur ; sözlerim kalkan
Silahımı kuşarım akşam olunca..
Gündüzleri toplarım güzellikleri
Sayfalara döşerim akşam olunca..

Günüm bitmez gecenin: iki ,üçüne
Sığmaz olur yüreğim beden içine
Gönül kervanım kalkıp başlar göçüne
Sınırları aşarım akşam olunca..

Depreşir de dertlerim, şahlanır kalbim
Yine huzur bulurum akşam olunca..
Tan yerine bırakıp bütün telaşı
Başka bir ''Ben'' olurum, AKŞAM OLUNCA...!