Tuttuğun Dallar bir gün kırılır,
Gittiğin yolda beden yorulur,
Sanma ki halini soran bulunur,
Geçmişi anarken sende yanarsın.
Kalbini kırarlar zoruna gitmez,
Unutma dünyanın derdi hiç bitmez,
Bu kadar çileye nefesin yetmez,
Dostların terk eder sende yanarsın.
Her sabah yalnızlık güneşle doğar,
Yağmurlar yerine gözyaşın yağar,
Ömür takviminden bir yaprak kayar,
Resimlere bakıp sende yanarsın.
Gün gelir Azrail çalar kapını,
Son defa söylersin kendi şarkını,
Neylersin dünyanın yalan malını,
Kefene sarılır sende yanarsın.