Erdinç Öncü - İyi Ki Görmüşüm

Birini gördüm…!

Gördüm ki; yutkunamadım,
Nefesim kesildi, hiçbir şey soramadım,
Yıldırım çarpmış gibi ayağım yerden kesildi.
Yalnız aklım mı, gönlüm de ona takıldı
Gönülden emir alan gözlerim, ardından baka kaldı

Çaldı hâkimiyetimi, arkasındaki adımlarımdan
Yürüdükçe düşündüm,
düşündükçe değişime uğradım ardından
Öylesine yakın hissettim ki ona kendimi
öyle ki daha yakın bana canımdan
Kendime yakındı sanki kendimden
hatta damarlarımdaki kanımdan Tertemiz su, taze fidan gibiydi
Sanki yeni çıkmış kozasından.

İyi ki görmüşüm;
Onun ışığı ile gerçek benliğimi öne çıkarmışım
Onunla gülmüşüm doyasıya, onunla ağlamışım
Altın ne ki; yastık altına atmışım
Oysa onu ve bana verdiği üç altını
kanatlarımın altından hiç ayırmamışım.

Onu görmüştüm.
İlk günü hatırlıyorum,

Meğer kanatsız bir melek görmüşüm.