Erdinç Öncü - Hesap Günü

O kadar vuruldum
o kadar haşır neşir oldum
Ki; ezalarını, sıkıntılarını
ezber eder oldum.
Bazen kendimi savundum,
Yetmedi..! fermanı yazılmış buldum.
Sonunda asıl çareyi,
tamamen susmakta buldum.

Ellerinde büyüdüm
parmaklarını tutarak yürüdüm.
Her zaman değer verdim
canımdan çok sevdim.
İyiliklerde avuç içlerini
zorluklarda ellerinin tersini gördüm.
Cemaatlerinde yok iken bile
kendimi entrikalarının içinde buldum.
Bekçi oldum, kapılarında işçi oldum.
İğnelemeleri unutup,
mutluluklarında mutlu oldum.
Yollarına paspas, taşıyıcılarına semer oldum.
Günah keçisi arandığında kendimi,
işaret parmaklarının ucunda buldum.

Kim verecek bu hesapları
Terazinin ağır kefesindekiler
hesap günü olacak mı bunların ortakları
Bu hesap tutmaz, kâğıtlar almaz,
kalemler yazmaz yapılanları.
Bunların;
………! İlahi adaletin olmamasıdır,
tek kurtuluşları.