Erdinç Öncü - Haklı Gurur

Yüreğin vardı,
bir yığın kisiye kafa tutardın.
Geçtiğin sokağı inletiyordu
topuğunun sesi.
Bazen de, uzanan dost ellerini
sıraya tutardın,
Hiç sormadan,
kimin nesi kimin fesi.
Tek sermayen buydu,
gururlanmaktı muradın,
Çekinerek, gururu yaşamamak
neyin nesi,
Sen hak etmişsin gururu kardeşim,
kesilmiş zaten herkesin sesi.

Gururlanarak,
yanındakine seni tanıdığını ifade eden,
Parmak uçlarını fark ederdin.
Gülümsemen yeterdi,
onların gönlünü fethederdin.
Gururlanamaz,
arkandan iyi konuşmalarını dilerdin.
Bazı ihtiyaçlıların, habersizce
bakkal borçlarını silerdin.
Hak ettiğin! Gururunu yaşamaz,
gururlanmak yanlış derdin Hak etmiştin gururu,
ne idi derdin.

Nerde, alkış sesleri ile
adını bağıran tezahuratlar.
Seni görünce
mutluluktan çılgınca gülen suratlar.
Nerede! anlaşabilmek için
çene çaldığın TL ler, Dolarlar.
Gönülleri olsun diye
yaptığın feragatlar.
Nerede! Seni delice sevdiğini
haykıran insanlar,
Hani nerde! sadakatlar.

Herkes döner miydi
etrafında pervane,
Bu gurur,
bu aşılmayan dağlar niye
Pervaneler versin hesabı
sana ne
Kariyer senin, mevki senin diye
Alçalarak,
pervaneleri düşünmek niye
Hak etmişsin bu gururu
kime ne.