Erdinç Öncü - Buluşma Yerimiz

Zamana yenik düşmedim
O hızlı yürüdü.
Ayaklarım belki ama
Gönlüm ve onun hâkimiyeti
Asla yardım istemedi.

Hep merak ettim
Kim bilir şimdi neredesin
Hangi yıldızı görüyor,
Nerede oksijen tüketiyorsun
Hep merak ettim.

Çaresiz yıllar sonra Ayaklarımı, yardımcılarıyla
Sürükleyerek yürüdüm.
Oturduğumuz yeri
Kapmıştı yeni âşıklar.

Belki kızdılar,
Zira onlar…! kendilerini
Seyrettiğimi zannediyorlardı.
Anlatmayı denesem,
ayan olacaktı gözümdeki yaşlar

Oysa ben…!
bizi seyrediyordum.