Erdinç Öncü - Benim Atalarım

Tutarsızlık, yalan dolan, düzmece,
Yok benim genlerimde.
İnsanca yaşayıp, mert davranmayı,
Terk etmedim, gariban günlerimde.

Yalanı dolanı, yakıştırırsam benliğime,
Haksızlık ederim, kemiklerini sızlatırım,
Asırları peş peşe ekleyip,
Genini taşıdığım dedelerime.

Dersine ders katmış, etrafına ışık saçmış,
Her kuşakta, biraz daha kendini aşmış,
Dedelerim bu dersi, yedi kuşak taşımış,
Bu güne ulaştırmış, emanete ihanet etmemiş.

Sonuna kadar kullandım çenemi,
Sıkışmadıkça bileğime müracaat etmedim. İnsanlık çizgisinde tutmaya çalıştığım terazimi,
Sağlam tutup, dedemin çizgisini terk ettirmedim.

Şartlar değişebilir, koşullar tersine dönebilir,
Garibanlık içerisinde kalsam da şaşırmamalıyım.
Kutsal sayıp, değer verdikleri dürüstlüklerine
Sahip çıkıp, gelecek kuşaklara taşımalıyım.

Sefalet çektiklerinde bile gözlerinin tok olduğunu
Küçük çıkarlara dostlarını değişmediklerini,
Sözlerinin ise senetten elzem olduğunu,
Unutmamalı, anlatmalıyım dedemin dedelerini.

Ben bilirim içimdeki benden, dedemi,
Para, pul, şan şöhret, şaşırtacak beni öyle mi,
Çıkarsam, dedemin dürüstlük abidesi yolundan,
Giydirsinler sırtıma beyaz kefeni.