Erdal Koca - Zehirli Aş

Yokluğun dilime gem vurur oldu
İçimde mevsimler kışa döndü yâr
Her gün keyfe keder dem vurur oldu
Bir sandığım dertler beşe döndü yâr

Penceremde bülbül ötse duymuyor
Hiç kimseyi yâr yerine koymuyor
Neler çekti neler ama doymuyor
Her gittiği yolda boşa döndü yâr

Her zaman bikarar kaygan bir zemin
Fayda da etmiyor ne söz ne yemin
El âleme pamuk oldu da kalbin
Bana gelince hep taşa döndü yâr

Sanki bir zevk oldu çileyi çekmek
Ya yetimler gibi boynunu bükmek
Kırk bir gün aç kalsa ne aş ne ekmek
Soframda zehirli aşa döndü yar