Erdal Koca - Yılların Yalnızlığı

Yılların yalnızlığı çökmüş bu gün üstüme
Her tuttuğum dal kuru yaprak ise sararmış
Herkes neşeden sanır bakıp ta güldüğüme
Bilmezler ki ruhumu karabasanlar sarmış

Tembel öğrencisiyim hayat denen okulun
Sırtında küfesiyle son yolcusu bu yolun
Dünyasını yıkarken böyle aciz bir kulun
Aklına hiç gelmez mi mahşer hesabı varmış

Hayat dedik hayatı yerlerde sürükledik
İşte bu gün bu handa göçümüzü yükledik
Aklımdaki tek soru: acaba ne bekledik,
Herkese ışık dünya bize neden kararmış
Ey sevgili bilesin boşa geçti bu yıllar
Ve lakin sana çıktı yürüdüğüm tüm yollar
Her gün açık bekledi seni sarmaya kollar
Kollar bile dedi ki ne kadar zalim yârmış

Söylesene kim çeker yıllarca hasreti… Kim
Belki sen bilmiyorsun ama biliyor Rabbim
Sonunda karar verdim: dedim ki bu talihim
Öyle kötü talih ki karardıkça kararmış

Yaşadık hep boşuna işte geldik bu son dem
Açtığın yaralar da kabul etmiyor merhem
Sevmenin bedelini ödedim dirhem dirhem
Kim bilir belki Mevla'm bir kefaret sayarmış