Erdal Koca - Yıkıldım

Hayat ile yarışta karşıma talih çıktı
Kör olan talihime kör dedikçe yıkıldım
Yâr diye güvendiğim, ağyardan beter çıktı
Gönlüme söz geçmedi yâr dedikçe yıkıldım

Derdimi açamadım güvenip de bir dosta
Kara haber getirdi kapı çalan her posta
Duygularım komalık hayallerim kaosta
Daha bunun ötesi var dedikçe yıkıldım

Günlerim efkâr oldu gözlerimde yaş oldu
Acıya dayandıkça pamuk bağrım taş oldu
İsyan etti her duygum ayrı ayrı baş oldu
Bundan ötesi gayrı nar dedikçe yıkıldım

Ömrümce aradım hep tebessüm gülümseme
Gönül razı olmadı ömrümde bir gün dem'e Üşüyen kuşlar bile konmadı pencereme
Bu yanmış yüreğime kar dedikçe yıkıldım

Anladım ki temeli çürük olan yapının
Ben açtıkça yüzüme kapanan her kapının
Üzümlerin çöpünün armudunsa sapının
Boyu uzun ‘'En''ine dar dedikçe yıkıldım

Süzüldü gözlerimden yaşadığım her acı
Reva gören Rabbimse hepsi başımın tacı
Ne yarama merhem var ne derdimin ilacı
Bu yaraya hekimler ur dedikçe yıkıldım

Bilirim: fayda etmez hangi birini sayım
Yaşadığım ömürde hüzün oldu hep payım
Kimine emmim dedim kimisine de dayım
Çaresizce yaramı sar dedikçe yıkıldım