Erdal Koca - Yandım

Ağladım… Sızladım… Sensizliğime
Bir ömür boyu… Yâr diye yandım
Yalnız kalmışım… Kimsesizliğime
Ola ki bir çare… Var diye yandım

Dağ… Dere… Aradım yollarda seni
Başıma taç ettim gördüm diyeni
Bu yara kapanmaz her gün yepyeni
Yanan yüreğime kar diye yandım

Elimde bir resmin… Dolaştım durdum
Akşam güneş battı… Bense kudurdum
Uzandım yatağa… Hep hayal kurdum
Gelip de bir gece… Sor diye yandım

Eğilmiş gövdem… Dallarım kırık
İmbatlar denizden sahile ılık…
Eserken bir hüzün… Bir de ayrılık
Yar sana kavuşmak zor diye yandım

Bir gün bedenime inerse inme
Geçmişi anıp da… Sakın değinme
Zaten bir ölüyüm korkma… Çekinme
İstiyorsan… Sende vur diye yandım
Bu yıllar uzadı… Yollar uzadı
Meğer sensizlikmiş sevginin adı
Kaderin inadı… Yârin inadı
Bana engel değil… Sur diye yandım

Ayak basmadığım kalmadı tek yer
Gözlerim yaş dolu gönlümde keder
Ey sevgili… Başka ne istersen ver
Bundan ötesine sır diye yandım

Her yerde izi var her yerde çalık*
Dünya deniz oldu ben de bir balık
Aradım gönlüme bir tek dünyalık
Bir güzel yaksın… Nar diye yandım

Saymadım: Günleri… Haftayı… Ayı
Geçtiğim ırmağı… Dereyi… Çayı
Her canlı sığarken koca dünyayı
Şu deli gönlüme dar diye yandım

Sermayem: Hasretin… Zararım neşe
Hep seni sorarım doğan güneşe
İstedim ki her gün… Saati beşe
Erinmeden kalkıp kur diye yandım