Erdal Koca - Ulu Çınar

Ulu bir çınardı dalları yaygın
Beş yüzyıl yaşamış hatırı saygın
Oturdum gölgede öylece baygın
Kendime getirdi yüce ses beni

Öyle ki kendimi bir ölü sandım
Ne de olsa insan, ben de bir candım
İrkildim de korka korka uyandım
Sardı sarmaladı bir heves beni

San ki suçum yokmuş bir masum gibi
Açtım defterimi günah kum gibi Müebbet almış bir mahkûm gibi
İçine hapsetti bir kafes beni

Ben bir günahkârım tövbe desem de
Herkes bilir, tanır ben bilmesem de
Borçlu olduklarım hepsi ensemde
Ateş gibi sardı bir nefes beni

Şimdi anladım ki yanlış yoldayım
Polisler yanımda karakoldayım
Ayağa kalkmışım hazırol dayım
Bir korkak sandılar tüm herkes beni