Erdal Koca - Sonbaharı Hiç Sevmedim

Hiç sevemedim şu sonbaharı içim kararır
Çiçekler açmaz hüzünlenirim
Ağaçlar mahzun dal boynu bükük yaprak sararır
Çaresiz dökülür hüzünlenirim
Sabahı görmez sessizce ölür
Ben de ölürüm

Karlı havalarda bir kuş konar da pencereme
Bulgur pilavımı paylaşırım
Avuçlarımda can bulur üşüyen kanatları
Sevinçten kabarır duygularım
O kuş gece sessizce ölür
Ben de ölürüm

Yağmur taneleri gözyaşlarım gibi dökülür
Sel olur diye hüzünlenirim
Bir yetim çocuk orada boynu bükülür
Resmini çekerek ‘'ün''lenirim O çocuk gece sessizce ölür
Ben de ölürüm

Karşı köşede elinde baston ‘'pir''i ihtiyar
Gözleri görmez hüzünlenirim
Ne kimseye seslenebilir ne kimse duyar
Yaşlandım bunu ben de bilirim
Bir evim var diye sevinirim mesut bahtiyar
O İhtiyar gece sessizce ölür
Ben de ölürüm

Hiç sevmedim şu sonbaharı içim kararır
Yollar kapanır hüzünlenirim
Kim, kimler gelir beni yalnızlıktan kurtarır
Her gün akşam birini beklerim
Bulgur pilavımı paylaşırım diye
O hayallerim sessizce ölür
Ben de ölürüm