Erdal Koca - Seni Yaşamak

Gittiğin yollarda kalan izlerin…
Yıllar sonra hepsi bir güle döndü
Bil ki yaşı dinmez oldu gözlerin
Seherde ağlayan bülbüle döndü

Bir hüzün çöker ki bazı geceler…
Anlatamam… Buna yetmez heceler
Benim gibi daha nice niceler…
Büyük Sahra'daki bir çöle döndü

Bazen gözyaşlarım kuruyup akmaz
Bazen içimdeki kor bile yakmaz
Hasretin peşime düşer bırakmaz
Sanki bir yetime… Sefile döndü
Yeminler mi ettin tövbe mi dedin
Sordum cevap yoktur hep gülümsedin
Her giden geldi de bir sen gelmedin
Birlikte gittiğin kafile döndü

Unutmak ne demek hayalin varken
Ve seni yaşamak güneş doğarken
Sahilde dolaşıp yağmur yağarken
Gözyaşlarım aktı bir sele döndü

Kimi teselliyi buldu bu yoldan
Kimi umutları kaldı bu yoldan
Kimi sonsuzluğa daldı bu yoldan
Şimdi bunlar ‘'darbı mesel''e döndü