Kışın kara döndüm yazın sel gibi
Akıp çağlamayı senden öğrendim
Dumanlı dağlara her gün el gibi
Çıkıp ağlamayı senden öğrendim
Kimi sarhoş diyor kimisi de keş
Anladım ki hayat bu kadar kalleş
Gözlerim yaş dolu kalbimde ateş
Yakıp ağlamayı senden öğrendim
Koca ömre bedel yalnızca bir ah
Şu gönlüme yazık bedene günah
Bazen kahırlanıp bazen de eyvah
Çekip ağlamayı senden öğrendim
Diyorlar ki geçer, bu hâl de bir dem
Dem değil çile de ben çile demem
Gittiğin yollara bir ömür özlem…
Ekip ağlamayı senden öğrendim
Döküldü saçlarım kalanlar da ak
Maziyi anarım hep ağlayarak
Boynumu kadere razı olarak…
Büküp ağlamayı senden öğrendim