Erdal Koca - Özledim

Bu gün gene depreşti içimde çocukluğum
Köyümün dağlarında dolaşmayı özledim
Kimseye ayan değil varlığımla yokluğum
Harmanda çocuklarla dalaşmayı özledim

Kavga bile yapmayı küçük kardeşim ile
Hayatımda tek doğru… Şimdiki eşim ile
Hem de ayım yıldızım hem de güneşim ile
Gizli gizli birlikte buluşmayı özledim

Hani nerede gençlik hani başımda duman
Hiçbir şey bırakmadı aldı götürdü zaman
Gülmeye vakit mi var çocukça ağlamaktan
Kahkaha ata ata gülüşmeyi özledim
Meğer hayat kısaymış sanki bir yüz görümü
Dağlara götürüp de otlattığım sürümü
Azık diye konulan çökelekli dürümü
Çoban arkadaşlarla bölüşmeyi özledim

Elli beş bahar oldu elli beş de yaz oldu
Ne çabuk geçti yıllar saçlar bembeyaz oldu
Gözlerim görmez oldu kulağım duymaz oldu
Elimde kazma kürek çalışmayı özledim

Dertleşirim kendimle oturup ara ara
Hele bir kulak verin içimde ağıtlara
Özlemleri yazarsam sığmaz bu kağıtlara
İşte dostlarım buna alışmayı özledim