Erdal Koca - Mihrimah

Nasıl başlasam bilmem, ah güzel kızım ah!
Yine patlamış bu gün senin için kaç silah

Anan hasta yatakta, baban olmuş simsiyah
Nedir anlayamadık senin derdin Mihrimah

Sen ki kalkmış gelmişin Sivas'ın bir dağında
Şimdi dolaşıyorsun el âlem kucağında

Oku diye getirdik, yürüdük fersah fersah
Burada yaşayanlar insan değil bir timsah

Senin daha yaşın genç, şatafata bu tamah;
Hasta anan babana yapma eziyet, günah

Sen ki kalkmış gelmişsin Erzurum'un dağında
Şimdi dolaşıyorsun el âlem kucağında

Dudaklarında boya, kirpiklerin rimelli
O anadan, babadan doğmamışsın besbelli

Boşuna göçüp gelmiş İstanbul'a temelli
Buranın insanları güngörmüş kelli felli

Sen ki kalkmış gelmişsin Çorum'un bir dağında
Şimdi dolaşıyorsun el âlem kucağında

Tarihimizde gelir senin şu kutsal adın
Hiç olmazsa isminden utansana be kadın

Nedendir kırılmıyor, ne içindir inadın Zaman geçer duyulmaz, bağırsan da feryadın!

Sen ki kalkmış gelmişsin Malatya'nın dağında
Şimdi dolaşıyorsun el âlem kucağında

Saçlarından briyantin taranmış lüle lüle
Boyaların olmasa benzersin solmuş güle

Hayat tuzakla dolu, her şey muhakkak hile
Söylesem de fayda yok, biliyorum nafile

Sen ki kalkmış gelmişsin Maraş'ın bir dağında
Şimdi dolaşıyorsun el âlem kucağında

Baban polise gitmiş kızım kayıptır diye
Lakin söyleyememiş koca ayıptır diye

Anlamış ha komser bey; görmüş, geçirmiş tilki!
Hemen bir çay söylemiş, kendine gelir belki

Diye, boynunu bükmüş demiş kızların ilki
Komser demiş; be amca yeri belli değil ki

Sen ki kalkmış gelmişsin Erzincan'ın dağında
Kızların dolaşıyor el âlem kucağında

İşte böyle can kızım, güzel kızım Mihrimah
Daha neler neler var söylenecek bilsen ah!

O kadar büyük suçum, o kadar büyük günah
Keşke şu İstanbul'a gelmeseydik Mihrimah