Erdal Koca - Leydi

Leydi! Bu sabah kalktım dünkü gibi yerimden
Bir fırtına çıkmış ki… Gönül tepelerinden
Sevgi dalları kırık… Aşk sökülmüş yerinden
İçime hüzün çöktü… Derinden mi derinden

Esrik o duygularım gece komaya girer
Akşamcılar evine giderken birer birer
Başıma toplanırlar bütün çalgı çengiler
Gene seni görürüm uykusuz gözlerinden

Mey başında kalkmışım giderken ıssız yolda
Köşedeki sarhoşlar türkü söyler dört kolda
Bekle, ben geliyorum… Kapımı açan ol da
Yığılayım kalayım… Öleyim dizlerinden

Ateş sarmış ruhumu ya da ben alevlendim…
Tutuşmuş yanıyor da kendinde değil kendim
Damla damla eridim… Damla damla tükendim
Hüzün çıktı karşıma… Aşkın dehlizlerinden

Ne zaman kulak versem rüzgârların sesinde…
Hep hayalin belirir bir ağaç gölgesinde Yıldızların altında… Güneşin ötesinde
Bir yangına düşerim… Suyun perhizlerinden

Korka korka o gelen kimdir diye sorma… Ben!
Sensiz geceler korkunç uyanırım erkenden
Derin bir muhabbetle annem gibi severken
Mutluluğu bulurum aşk dolu sözlerinden

O efsunlu bakışlar… Sanki bir şah-ı cihan
Gönül payitahtıma kurulmuş Hürrem Sultan
Bir ses beni çağırır… Gel ey Sultan Süleyman
Barbaros Hayrettin'in açık denizlerinden

Cemalin aya benzer gözlerinse Kehkeşan…
Sen Zühre-i Yıldızsın o Kızıl Dağ'dan aşan
Bir gönül seni bekler seninle dolup taşan
İzlerini arıyor… Kaybolan izlerinden

Akşamın karanlığı şafaktaki kızıllık…
Bir gecelik hasretin sanki dersin yüz yıllık
Yorgan döşek hüzünlü yastıkta duygusallık
Adeta okunuyor gel gör ki… Yüzlerinden