Erdal Koca - Kızıldağ

Kızıldağ nedendir bu gözyaşların;
Kan renginde akar Kızılırmak'ta?
Nedendir toprağın, gülün, taşların,
Değdiği yerleri delip, kırmakta?

O da dolaşarak, Karadeniz'de
Göl olur gözyaşın, soramam niçin
Neden ter keder ki, doğar da bizde?
Bir sevda ile mi kavrulur için?

Ben bildim bileli akar bulanık
İçli bir türküdür bağrımda yanık
Bakıyorum yurdun yuvan dağınık
Bir yerden bir yere taşınır göçün
Üstat diyor; suya vurulmaz perçin
Ne kadar akarsa aksa da hırçın
Ne rüzgâr ne yağmur ne kar da burcun
Aşınmadan büyür kinin ve öcün

Hiç erimez karın dumanlı başın
Tek başınasın tek, yok arkadaşın
Neye cephe aldın nedir savaşın?
Bilirim kaç kez denenmiş gücün

Kızılırmak; sen Kızıldağ'ın yaşısın
Yıkma gönülleri yıkma bendini
Sen ki, Sakarya'nın arkadaşısın
Ondan da büyük görme kendini