Erdal Koca - Kıvılcımlar Kor Oldu

Gönlümde yanan ateş bir gün olsun sönmüyor
Kıvılcımlar kor olmuş hepsi yeniden yandı
Gelenler sevilmiyor gidenler de dönmüyor
Ayrılığı mutluluk, beklemek vuslat sandı

Parça parça ciğerim kalbim zaten yaralı
Nedense azdı gitti tabip bıçak vuralı
Meğerse katı imiş yaşamanın kuralı
Bilemezdim sevmenin sonundaki hicrandı

Açıldıkça kapılar gelenleri sen sandım
Bu kadar çile olmaz yeter artık usandım Her sözün gerçek diye tereddütsüz inandım
Bil ki bıçak kemikte iliğime dayandı.

Sevmek çile çekmekse yeteri kadar çektim
Her sevgide hasret var nereden bilecektim
Gittiğin o yollara nice gözyaşı döktüm
Bir gün olsun demedin can taşıyor insandı

Bilesin ki ey canım son gidişte dönüş yok
Sevmek yürek işidir böyle işte dönüş yok
Sevme istemem deme sevilişte dönüş yok
Gözümde gördüğün yaş, yaş değildi bir ‘'kan''dı