Erdal Koca - İçimdeki Huysuz At

İçimde huysuz at… Şahlanıp durur
Ne bir gün uslanır ne gem vurulur
Kızılırmak gibi… Ne de durulur
Sevgi ise sevgi denen şey bu mu?
Her gece yarısı böler uykumu

Bir buluta benzer… Gözyaşı döker
Bazen karabasan… İçime çöker
Ateşböcekleri… Yanar ve söner
Ya bir yakamoz ya sahil kumu
Her gece yarısı böler uykumu

Güneş doğar bende kopar bir tufan
Kapılıp giderim rüzgâra… İnan
Hele… Bulutlardan sessizce yağan…
Bu beyaz lekeler kar mıdır su mu?
Her gece yarısı böler uykumu

Gündüzüm de yarım gecem de yarım
Bil ki sensizliktir… Bir tek efkârım
Uyurum gaipten sesler duyarım
Yoksa bir yaramaz küçük çocuk mu?
Her gece yarısı böler uykumu
Gönlümde yaşanır belki hep ilkler
Hasretinle dolar lakin… İlikler
Silahı elinde hazır… Birlikler
Gibi savaşa hazır… Başlar hücumu
Her gece yarısı böler uykumu

Depreşir içimde çılgın düşünce
Bir yol bulunmaz… Bulunsa ince
Uzun bir yol olur… Lakin sevince
Yitirmem… Yitirmem hiç umudumu
Her gece yarısı böler uykumu

Bedenim dağ tepe… Ruhum kayalık
Yüreğimse sudan çıkmış bir balık
Mahşeri andırır gibi… Ortalık
Yoksa bu dünyanın huysuz huyu mu?
Her gece yarısı böler uykumu

Titrek dalga gibi duyduğum sesler
Korkarım… Kaçarım geceler ıssız
Her korkum bir başka korkuyu beşler
Korkularım böyle… Korkak ve arsız
Açardım perdemi yensem korkumu
Her gece yarısı bölen uykumu