Erdal Koca - Hiç Bahar Olmadı

Hiç bahar olmadı ömrümde… Hazan
Yapraklar döküldü… Dal bana kaldı
Sanki bir ateşin üstünde kazan…
Ateşte kaynadı… Kül bana kaldı

Hasret vardı… Şu çileyi verdi de…
Tamamladım gönlümdeki derdi de
Ayrılanlar hep vuslata erdi de…
Vuslata gitmeyen yol bana kaldı

Dostlarım demeyin bir çaresi var
Kafamda cevapsız bütün sorular
Yâr! Çiçekler solmuş yasta arılar
Zehir'e katılmış bal bana kaldı

Düşmana yapılmaz… Yârin kastı ne?
Kaşı mı çatıldı… Yüz mü astı… Ne? Gözyaşım düştükçe gülün üstüne
Yâr diye ağlayan dil bana kaldı

Bu gün yazdım… Akıllı mı deli mi?
Mektup ile nazlı yâre halimi
Dedim ki tükettin gel mecalimi
Vazgeçip yaktım pul bana kaldı

Yalvardım Allah'a hep niyaz ettim
Dönsün artık dönsün… Tükendim, bittim
Hep yol bekledim… Ömür tükettim
Bağlayan urgan yok… Tel bana kaldı

Hiç bahar olmadı… Ömrümde hazan
Yaz… Gelmesin demiş yazımı yazan
Uzanır yatağa derim ki bazan:
Sivas yoktur artık Çamlıbel kaldı