Erdal Koca - Güneş Aşarken

Bulutlar ağlayıp yağmurlar yere
Düşerken hasretin çöker içime
Güneş bile dolaşarak dağ dere
Aşarken hasretin çöker içime

Bütün duygularım taptaze yeni
Sana benzetirim gelip geçeni
Sensizlikte dahi yalnızca seni
Yaşarken hasretin çöker içime

Umutlar yavaşça bir bir kaybolup
Ya da çiçek gibi… Açarken solup Yokluğun ruhuma gönlüme dolup
Taşarken hasretin çöker içime

Bir bilsen ki ağladıkça başında
Çeşme olur gözlerimin yaşında
Çaresizce bir hayalin peşinde
Koşarken hasretin çöker içime

Sensizlik kaderse ne deyim kime
Yazıp ta bir kere vermiş elime
Kahrettikçe kendim kendi halime
Şaşarken hasretin çöker içime