Erdal Koca - Gül Üstüne Karlar Yağmış

Karşıki dağlara kar mı yağmış ne
Belki de yollarda nazlı yâr vardır
Gözyaşı mı düşmüş gülün üstüne
Bülbül mü ağlıyor ahu zar vardır

Niye figandasın… Derdin ne bülbül
Benim gülüm solmuş… Sen bana üzül
Gene bahar gelir… Gene açar gül…
Her kışın ardında bir bahar vardır

Hiç olmazsa senin bir umudun var
Hazan olur, kış gelir… Ardından bahar
Karlar erir… Daha çok güller açar
Karı eritecek bende nar vardır

Gönlünde hasretle eriyen benim…
Kar altında gülü çürüyen benim… Umutsuz çaresiz yürüyen benim…
Daha yürüyeceğim ne yollar vardır

Dert bana alışık ben de dertlere
Akıyor gönlümde sanki bir dere
Gel de beni seyret, seyret bir kere
Akan o derede ne kollar vardır

Her dere her ırmak gönlüme akar
Her doğan güneş bir beni yakar
Her gece, her gece… Sabaha kadar…
Kurduğum nice hayaller vardır

Çareler umutsuz… Umut çaresiz…
Hasret, umman gibi ya da bir deniz
Anlatamam dostlar ah bir bilseniz…
Daha ödenecek bedeller vardır