Erdal Koca - Gönlümün İsyanları

Bakma sen gönlümün isyanlarına
Adını duyarsa hep böyle olur
Her gün akşam umut bağlar yarına
Günleri sayarsa hep böyle olur

Ay, yıldız batıp da şafak sökerse
Kuru bir gül yaprağını dökerse
Ya sana benzeyen birini görse
Yerine koyarsa hep böyle olur

Ya sesine benzer bir ses duyunca
Ya da duyduğunu senin sayınca Akşamdan sabaha gece boyunca
Aklına uyarsa hep böyle olur

Bazen yatak döşek sanırsın koma
Bazen de kuşları çağırır cama
Yağmurlar yağarken bir başka ama
Gece kar yağarsa hep böyle olur

Gün aşar geceler evine gider
Öyle ki sevine sevine gider
Bilmem deli gönül neyine gider
Hâlâ umut varsa hep böyle olur