Duvardaki o resmin canlandı da bir gece
Hasret ile sarıldı… Öyle kaldı Perihan
Açmadık hiç maziyi… Dedik kalsın öylece
Dedik, demez olaydık kırk yıl oldu Perihan
Gözlerinde fer yoktu rengin ise çok soluk
Öyle ağlamaklı ki gözyaşı oluk oluk
Elinde ne var dedim, dedin ki saçım…Yoluk
Rengârenk açıldılar bir gül oldu Perihan
Mutluluğu tatmadım yaşadıysam tek o gün
Buna hayat denir mi bir defa olsun düşün
Gözlerime bakarak derinden bir gülüşün
Gamlı yaslı gönlüme ödül oldu Perihan
Gittiğin günden beri bilki yerin dolmadı
Reva gördüğün çile yarım bile olmadı
Kavuşmak hayal ama selam bile gelmedi
Dilim, hep ahu zarda…Bülbül oldu Perihan
Hiç aklına gelmez mi sağ mıdır ölümüdür
Yoksa denizler onun gözyaşı gölü müdür
Hâlâ umutsuz aşkın uslanmaz kulu mudur
Sanki dersin hasret tek beni buldu Perihan