Erdal Koca - Çile Müzesi

Aklım ayrı gönlüm ayrı ayrı baş
Çözemedim nedir, nedir bu savaş
Görüyorum hayat hep yavaş yavaş
Kaçınılmaz sona doğru gidiyor

Deli gönül kaybetmiş de birini
Doldurmuyor boş bıraktı yerini
Çile müzesinde son eserini
Görmek için ona doğru gidiyor

Götürdü hapsetti beni bir aşka
Sevmeyi bilirim sevilmek başka Sanki dersin amansız bir savaşta
Attığı ok cana doğru gidiyor

Gezdiğin yollara çiçekler ektim
Koparmaya kıymam çok çile çektim
Gönlüm divaneymiş ne bilecektim
Ne yaptımsa sana doğru gidiyor

Karmakarışıktır bir şehir gibi
Ruhum. Gözyaşlarım bir nehir gibi
Ya da şu gönlüme bir zehir gibi
Yavaş yavaş kana doğru gidiyor