Erdal Koca - Cemre

Ey mevsim-i hazanda içime düşen cemre
Ay mısın güneş misin içimi yakıyorsun
Ateş desem değilsin kora benzemiyorsun
Hasret misin sen nesin içime akıyorsun

Gönlümü deniz sanıp koylara mı özendin
Nazlı yârdeki inat huylara mı özendin
Yoksa sen daha başka şeylere mi özendin
Baharda taze açmış çiçekler takıyorsun

Cemre! Al götür beni burada donuyorum
Biri yâr geldi dese hemen inanıyorum
Eğer yalan olursa nar gibi yanıyorum
Sen yerde olsan bile göklere çıkıyorsun

Bilesin ki düştüğün yerde bir cehennem var
Bilesin ki oraya yağmur yağmaz, yağsa… Kar Bilesin mevsim kıştır aldanıp sanma bahar
Ağaçlarda çiçek yok boşuna bakıyorsun

İstiyorsan git gene bahar olsun gelirsin
Hava, su, toprak tamam! Hasreti ne bilirsin
Benim gibi değilsin baharda sevilirsin
Neden öyle boşuna her yeri yıkıyorsun

Hava, toprak, su bile sırayla seni bekler
Bilmiyorsun ki dostlar öldüğüm günü bekler
Şu gönlüm de beyhude güldüğüm günü bekler
Ben bilemem diyerek içinden çıkıyorsun

Cemre! Bana ne deme… Çekip git istiyorsan
Bana hak vereceksin hasreti biliyorsan
İnan beklerim seni… Gidince geliyorsan
Cemre! .. Ne olur gitme! Çok çabuk bıkıyorsun