Sanki arşı âlâ da yer gök dumanlanıyor
Ateş almış her taraf İçin için yanıyor
Bu ateş ki yandıkça iz bıraktı içimde
Alev farklı biçimde külü farklı biçimde
Tutuşunca sönmedi yandı sabahlara dek
Sensiz mümkün olmadı o ateşi söndürmek
Ki, alevi geceyi aydınlatır gün gibi
Öylece yaşıyorum dünyada sürgün gibi
Gece… Dehlizlerinden beni çağırır biri
Dehlizler mezar olur, girerim diri diri
Sensiz güneş doğsa da dört bir yanım zifiri
Bilsem sonunda varsın bir adım atmam geri
Aşkımız musallada eşilmiş mezar yeri
Tabuta el atmıyor gönlümdeki serseri
Yas büyük acı büyük hasret ise çok derin
Ey sevgili gel de gör musallada eserin
Ben, ki ini ciniyim köyde kerpiç evlerin
Farkında mısın bilmem içimde alevlerin
Aslında çoktan öldüm Münker ile Nekir'in
Belki haberi yoktur onlara haber verin
Gelsin hemen sorsunlar suçun günahın nedir
Öldün, haberimiz yok bilmem ki kaç senedir
O mezarın üstünde dumanlar yükseliyor
Gördü Münker ve Nekir sorgu için geliyor
Mizanım ellerinde an be an inceliyor
Bunda benim suçum yok zira Allah biliyor