Erdal Koca - Ağa Kızı Gülizar

Genç çoban sürüsünü öğlen üstü yatağa
vurmuş, sürü yatmakta, yaslanmış bir kavağa
elinde de kavalı sesi karşıki dağa
bir kara bulut gibi çarpıp geri dönmekte

birlikte büyümüştü çoban ile Gülizar
çoban çok seviyor evlilik hayali kurar
ve lakin ortada çok büyük bir sorun var
sorunu düşündükçe umutları sönmekte

Gülizar zengin biri üstelik ağa kızı
bunları düşündükçe içine düşer sızı
gece olmuş fark etmez ne ayı ne yıldızı
damla damla gözyaşı yanağında inmekte

Gülizar çok alımlı yanağında çifte ben
çobana bir söz vermiş hem de daha küçükken
o da ona aldanmış ağa kızı demeden
sanki dersin bir çıra için için yanmakta

bir gün köyün ağası kızım okusun diye
Gülizar'ı gönderdi Ankara'da liseye
garip çoban da ona çam sakızı hediye
etmek istedi ama bu hale uyanmakta
Gülizar gitti ancak bir daha da dönmedi
okulu bitirince bir zenginle evlendi
çoban çıktı dağlara o da dağdan inmedi
ama merak ettiler bu nasıl dayanmakta

meğerse çoban ölmüş kapalıydı bir eli
açınca baktılar ki Gülizar'ın mendili
öbür elinde ise toplamış yaban gülü
güneş doğunca ölüp yağmurla canlanmakta

toplandı bütün köylü bir mezar yapacaktı
baktılar ki çobanın hâlâ gözü açıktı
Kapatmak istediler bir tek damla yaş aktı
Dediler ki bu çoban derinden ağlamakta

Nice zaman sonraydı Gülizar dönüp geldi
Evlenmiş yaşlanmıştı o Gülizar değildi
Çoban öldü dediler şöyle hafif eğildi
Gözlerine baktılar kızarmış kanlanmakta

Zaman fazla geçmeden Gülizar hastalandı
Herkes bu hastalığı çok hafif bir şey sandı
Ve lakin Gülizar da ancak üç ay dayandı
Bu aşkın hikayesi böylece noktalandı