Erdal Doğan - Dudaklardaki Mahremiyet

kayboldu yağmuru oyunların
şimdi
yapraklardaki ses
gözlerdeki yakarı
anlamdaki ben
karmaşa yalnızca
ey tanrı

cenin halinde bir mana
tekmeler sürekli
ıstırap
düğümlenen gecelerin suretsiz misafiri işitir her şeyi
mürekkebi dağılır hayatın neonlu ellerde

evlerden dönerim
sürer ömür yalnız
yakınlığımız, günahkâr yakınlığımız
uzakları giyinir, kaygıları toplar
dudaklardaki mahremiyetin sabahından
ayrılır

kırgınlık da aklanır