Engin Tunca - Sükût

Dağların,

yüksek dağların,

kimsenin bilmediği kovuklarında kalan

kar altında,

bir yanı buza kesmiş, güneş görmemiş

bir yanı gün görmüş, ayazda solmuş

umutlarım.

Korkuyorum, ürperiyorum aklıma geldikçe

isyan ederse diye, bir gün

buza kesmiş umutlarım,

baş kaldırırsa kar altından

se, desem de olacak biliyorum, korkuyorum.

Dağların,
yüksek dağların doruklarından aşağıya

kükreyerek inecek

silip süpürecek, kırıp dökecek

ne çıkarsa önüne.

Ne sevgi sözcükleri,

ne göz yaşları para etmeyecek, biliyorum

alacak intikamını görmediği günlerin,

korkuyorum.

Olmamalıydı,

sonu isyan olmamalıydı

ama ne çare,

kurtuluş yok'