Engin Tunca - Ser-Hoş

Sensizliğin resmini çiziyor,

son bahar akşamlarında yine

dalından kopmuş, savrularak uçuşan sarı yapraklar,

tıpkı, usta bir ressamın fırça darbeleri gibi, usulca

ama kararlı,

bir o yana, bir bu yana.



Sensizliğin resmini çiziyor,

son bahar akşamlarında yine,

meyhaneden çıkmışım, ser-hôş

biri birine dolaşan ayaklarım,
tıpkı, yeni doğmuş buzağı gibi zorda,

ama inatçı düşmemek için.

Yalpalıyor bedenim,

bir o yana, bir bu yana.



Neredesin,

neredesin ey meçhul sevgili?

Gelsen artık, tutuversen düşmeden,

birlikte savrulsak aşk yollarında,

Bir o yana, bir bu yana'