Engin Taş - Diojen Olurum

gözlerin fırtına tutuldum kaldım
yürekler alevden ağıta yatmış
kor oldum zor oldum eylem üstünde
kavgada sevildim aşkta sevildim
eylül her yıl yüreğimin burgusu
kokusu kalmasın üstümde elin
ana yordamında elin değme tenime
değme geyşalığın(yapaylığın) sıkar canımı
cümle nazın hevesimin şeytanı
böyle dava yangın yalnızlık açar
açarsın gözlerini uçurumlara
diojen olurum varlığnda ben
ayrılık sohbeti biraz közümdür
biraz telaşlıyım yeni aşklara okunmuş bir kitap kalır içimde
önlerine tenimi serdiğim kızlar
bilirsin tükenmem arzularımda
volkan koynum kıvamında doğurur
güneşi kimseye sormamışım ben
ben suyuma arınmamış ten katmam
de köylüm doğu özümü neyleyim
neyleyim zamansız söz demetini
kendini tanrıya armağan götür
nasılsa esaretin bitmeyecektir
herkes kendin büyütse kimse ağlamaz
ağlamaz nazlıcan eylül(ölüm) var diye
sorulur bir zaman dil hesapları
sevgiye adanmış ömrü unutma